Tini: Nowe życie Violetty

Tini: Nowe życie Violetty (hiszp. Tini: El gran cambio de Violetta) – argentyńsko-włoski film muzyczny w reżyserii Juana Pabla Buscarini, fabularna kontynuacja popularnego serialu Violetta.

W filmie występują aktorzy z serialu Violetta: Martina Stoessel, Jorge Blanco, Mercedes Lambre, Diego Ramos i Clara Alonso. W filmie pojawiają się również nowe postaci.

Światowa premiera filmu odbyła się 4 maja 2016 roku. Polska premiera miała miejsce 1 lipca 2016 roku.

opis

Violetta (Martina Stoessel) jest teraz profesjonalną piosenkarką i jej kariera nabiera coraz większego tempa. Ale sława zaczyna już przytłaczać Violettę, która przez swój napięty grafik nie ma nawet możliwości kontaktu ze swoim chłopakiem, Leónem (Jorge Blanco), który nagrywa płytę w Los Angeles. Kiedy Violetta wraca z trasy koncertowej, dowiaduje się bolesnych dla niej plotek o Leónie, przez które przeżywa emocjonalny kryzys i zaczyna kwestionować wszystko, co do tej pory znała. Nagle Violetta otrzymuje zaproszenie do domu dla młodych artystów, który prowadzi przyjaciółka jej rodziny, Isabella (Ángela Molina). Violetta więc wyrusza w osobistą podróż na Sycylię, gdzie mieści się dom dla młodych artystów, i poznaje tam nowych przyjaciół, a szczególną przyjaźń nawiązuje z młodym tancerzem, Caio (Adrián Salzedo). Pobyt w domu dla młodych artystów to początek zupełnie nowego życia dla Violetty (albo raczej Tini), która poszukuje swojego wewnętrznego głosu i prawdy o samej sobie, co może zmienić jej przyszłość na zawsze...

I love Violetta

Program telewizyjny oparty o życiu Violetty. Opowiadające 3 dziewczyny

Potwory i spółka

Potwory i spółka (ang. Monsters, Inc.) – pełnometrażowy film animowany w reżyserii Pete'a Doctera z 2001 roku wyprodukowany przez wytwórnię Pixar i Disney. Film został wykonany w technice trójwymiarowej. W lutym 2013 roku film trafi ponownie do kin, ale w wersji 3D. 5 lipca 2013 roku do kin trafia prequel o nazwie Uniwersytet potworny^[1].

opis:

Monstropolis to miasto, w którym żyją potwory: kudłate lub gładkie, jedno lub wielookie, duże i małe, różnobarwne, podobne do zwierząt lub roślin. W centrum miasta znajduje się fabryka Potwory i spółka, którą kieruje Henry Moczyknur. W jego fabryce zgromadzone są drzwi do innego świata – świata ludzi. Co noc oddziały potworów przedostają się przez owe drzwi do dziecięcych pokojów, by straszyć dzieci. Energia z ich krzyku jest gromadzona w specjalnych pojemnikach w fabryce Moczyknura, gdyż jest niezbędna do funkcjonowania miasta.

Najważniejszym potworem w całej fabryce jest James Sullivan, zwany Sulleyem. Jego pomocnikiem i przyjacielem jest Mike Wazowski, głównym rywalem – Randall. Ani Sulley, ani Mike, ani inne potwory nie są w istocie groźne. Wykonując swoją pracę, głęboko wierzą, iż dzieci są toksyczne i bezpośredni kontakt z nimi może mieć złe skutki. Z każdym rokiem dzieci coraz trudniej nastraszyć, niewiele jest rzeczy, których jeszcze się boją.

Pewnej nocy Sullivan trafia do pokoju małej dziewczynki, która nie wpada w przerażenie na jego widok. Za to panika ogarnia Sulleya, gdy mała postanawia bliżej się z nim zapoznać. Ciekawa wszystkiego dziewczynka wkracza za nim do fabryki. Sulley i Mike muszą się zaopiekować małą Boo, jak ją nazywają. Wkrótce przekonują się, że Boo wcale nie jest toksyczna i groźna, ale miła i wesoła. Przyjaciele próbują pomóc jej wrócić do świata ludzi, lecz nie mogą znaleźć w fabryce właściwych drzwi. Wpadają za to na trop spisku.

Kopciuszek

Kopciuszek – amerykański film animowany Walta Disneya z roku 1950.

Został bardzo dobrze przyjęty przez publikę i krytyków; serwis Rotten Tomatoes przyznał mu wynik 97%^[1].

opis:

Animacja Disneya jest adaptacją popularnej baśni. Film opowiada o młodej dziewczynie, córce bogatego wdowca, który bardzo o nią dbał. Chciał dla niej wszystkiego co najlepsze, dlatego ożenił się z owdowiałą matką dwóch córek, Anastazji i Gryzeldy. Ojciec Kopciuszka zmarł a jego córka stała się służącą swej byłej macochy i jej dzieci. Bardzo szybko zaskarbiła ona sobie serduszka małych pomocników jak myszy Jackiem i Kajtkiem, a także psem Bingiem, ptaszkami i koniem, Majorem, którego dostała wiele lat temu od ojca. Dziewczyna, pomimo swej sytuacji, miała optymistyczne spojrzenie na świat. Wierzyła, że jej marzenia się spełnią. Cały czas spełniała przy tym zachcianki Lucyfera, wrednego i leniwego kota macochy oraz sióstr.

Pewnego dnia król ogłosił bal, na którym królewicz ma wybrać swoją przyszłą żonę. Kopciuszek bardzo o tym marzyła i otrzymała zgodę macochy, ale przez nadmiar obowiązków domowych, nie mogła uszyć sobie sukienki. Myszki zrobiły dla niej niespodziankę. Uszyły za nią kreację, którą potem zniszczyły przyrodnie siostry, bo uznały, że została zrobiona z materiałów, które należały do nich.

Zrozpaczona dziewczyna wybiegła do ogródka, aby tam popłakać. Nieoczekiwanie zjawiła się dobra wróżka, która zamieniła dynię w cudną karetę, myszki w konie, konia w stangreta, Binga w lokaja, a podartą sukienkę w piękną, balową, błękitną suknię, wyposażoną w szklane pantofelki. Wróżka zaznaczyła przy tym, że czary będą trwać do północy. Kopciuszek pojawiła się na balu i dosłownie zawładnęła sercem księcia, który zignorował Anastazję i Gryzeldę. Tańczyli razem na balu, przy czym Kopciuszek także zakochała się w księciu.

Gdy wybiła północ, Kopciuszek wybiegła z pałacu i zgubiła jeden ze szklanych pantofelków. Gdy wszystko zniknęło, okazało się, że drugi pozostał na stopie. Z samego rana, na polecenie króla i jego syna zaczęto przeczesywać królestwo w poszukiwaniu pięknej nieznajomej z balu. Książę uznał, że znajdzie swoją wybrankę, jeśli będzie pasował na nią pantofelek. Macocha opowiedziała o królewskim dekrecie swoim córkom i posłuchała rozanieloną pasierbicę jak nuciła melodię z balu. Słusznie podejrzewając, że była na balu, zamknęła ją na klucz w wieży pałacowej.

W czasie, gdy pantofelek przymierzały jej przyrodnie siostry, myszki wykradły klucz z kieszeni macochy i po krótkiej bitwie z Lucyferem, oddały go Kopciuszkowi. Dziewczyna zdążyła w ostatniej chwili, bowiem królewski szambelan miał już wyjść z pałacyku. Zawrócił on sługę z pantofelkiem, ale macocha wystawiła dyskretnie laskę, którą trzymała, pod jego nogi, przez co przedmiot potłukł się.

Zrozpaczony lokaj został uratowany przez Kopciuszka, która wyjęła prawy pantofelek z kieszeni, po czym został on włożony bez problemów na jej stopę. Następna scena przedstawia już ślub dziewczyny z księciem i ich wspólny pocałunek w królewskiej karecie.

Księżniczka i żaba

Księżniczka i żaba (ang. The Princess and the Frog, 2009) − amerykański film animowany w reżyserii Rona Clementsa i Johna Muskera, obraz jest luźną adaptacją powieści E.D. Bakera pt The Frog Princess, który z kolei inspirowany był opowiadaniem braci Grimm Żabi król. Film jest 49. animacją wyprodukowaną przez Walt Disney Animated Classics i pierwszym filmem od 2004 roku zrealizowanym przez to studio w tradycyjnej technice 2D.

W filmie Disneya po raz pierwszy główną bohaterką jest czarnoskóra księżniczka, przez co twórcy filmu zostali niejednokrotnie oskarżeni o rasizm^[2].

opis

Nowy Orlean. Książę Naveen z Maldonii zostaje przemieniony w żabę przez złego maga voodoo doktora Faciliera. Tiana, która spotyka na swojej drodzę żabę Naveena, zgadza się pocałować go aby zdjąć zły czar. Jednak gdy dziewczyna całuje Naveena, sama staje się żabą. Wspólnie wyruszają w drogę do Bayoo, gdzie mieszka dobra kapłanka voodoo, Mama Odie, która jako jedyna może cofnąć zły czar.

Śpiąca królewna

Śpiąca Królewna (ang. Sleeping Beauty) – pełnometrażowy film animowany z 1959 roku, nawiązujący do baśni Śpiąca królewnaCharles’a Perraulta. Film został wyprodukowany przez wytwórnię filmową Walt Disney Pictures.


opis

Dawno, dawno temu żył król Stefan wraz ze swoją małżonką. Gdy urodziła im się córeczka, nazwali ją Aurora, na cześć bogini jutrzenki Aurory. Na uroczystość z okazji narodzin królewny zaproszono wszystkich mieszkańców królestwa, a także króla Huberta i jego syna Filipa. Książę Filip i Aurora mieli być ogłoszeni narzeczonymi. Zjawiły się także trzy Dobre Wróżki: Flora, Hortensja i Niezabudka, które obdarowały Aurorę różnymi zaletami: Flora urodą, a Hortensja pięknym głosem. Zanim Niezabudka zdążyła złożyć swój dar, zjawiła się Czarownica, która przeklęła Aurorę. Zły urok miał sprawić, że w dniu swoich szesnastych urodzin przed zachodem słońca królewna zrani się w palec i umrze.

Kiedy Czarownica zniknęła, Niezabudka zamieniła klątwę i oto królewna miała zapaść w głęboki sen, a ze snu miał ją zbudzić pocałunkiem książę. Wróżki wymyśliły plan ocalenia Aurory: przebrały się za wieśniaczki, zabrały królewnę z zamku i razem z nią ukryły się głęboko w lesie, w opuszczonej chacie drwala i przez szesnaście lat żyły bez używania magii. Królewnie nadały imię Różyczka i zataiły przed nią jej królewskie pochodzenie. W dniu szesnastych urodzin zorganizowały dla niej przyjęcie niespodziankę, ale najpierw musiały nakłonić ją do wyjścia na spacer. Tam Różyczka poznała pewnego młodzieńca, który okazał się nikim innym jak księciem Filipem. Młodzi zakochali się w sobie i umówili wieczorem w chatce drwala. Tymczasem wróżki nie radziły sobie z przygotowaniem niespodzianki i zdecydowały się użyć magii. Wtedy kruk Czarownicy zauważył iskry z komina i podleciał bliżej, aby się temu przyjrzeć. Kiedy wszystko było już gotowe, Aurora wróciła z lasu i poinformowała ciotki o swoich planach. Wówczas wróżki powiedziały jej prawdę o jej pochodzeniu, a całą rozmowę usłyszał kruk, który natychmiast odleciał do swojej pani.

Kiedy Wróżki wraz z królewną były w zamku, Czarownica zahipnotyzowała ją i zaprowadziła na wieżę, gdzie zmusiła ją do dotknięcia wrzeciona. Wtedy wypełniła się przepowiednia Czarownicy, jednak wróżki nie pozwoliły, by wszystko stało się po jej myśli – rzuciły czar, w którego efekcie zasnęli wszyscy mieszkańcy zamku i mieli się obudzić dopiero wówczas, gdy obudzi się Aurora. Gdy wróżki dowiedziały się, że tajemniczym wybrankiem Różyczki był właśnie książę Filip,wyprawiły się w Zakazane Góry, do zamku Czarownicy, by uwolnić uwięzionego przez nią księcia. Uzbroiły go, by mógł ruszyć na ratunek Aurorze, ale na drodze stawała im ciągle Czarownica. Kiedy przedarli się przez jej kolczasty mur, zmieniła się w smoka i Filip, z pomocą wróżek, w ostatniej chwili wbił miecz prosto w serce smoka. Wtedy droga do prawdziwej miłości była już prosta – książę dotarł do wieży, w której spoczywała królewna i pocałował ją. Pocałunek zdjął czar z królewny i całego zamku. Filip z Aurorą żyli długo i szczęśliwie.

Ratatuj

Ratatuj (ang. Ratatouille, 2007) – amerykański pełnometrażowy film animowany, wyprodukowany przez wytwórnie: Pixar i Walt Disney Pictures w technice trójwymiarowej. Film otrzymał 5 nominacji do Oscara za rok 2007.

opis

Bohaterem filmu jest Remy – szary szczur, który mieszka na wsi w szczurzej kolonii, jednak nie pasuje do swojej rodziny. Ma węch absolutny i niezwykle wyrafinowany smak, w związku z czym nie chce jeść odpadków jak inne szczury, tylko zaczyna łączyć smaki, tworząc nowe potrawy. Swoimi kulinarnymi zapędami naraża się ojcu. Pewnego dnia, gdy zapędza się do kuchni właścicielki domu, w którym mieszka kolonia, przez swoją nieostrożność ujawnia lokalizację kolonii i szczurza rodzina jest zmuszona do ucieczki i szukania nowego domu. Podczas ewakuacji kanałami Remy oddziela się od reszty i trafia do kanału pod ulicami Paryża. W jego wyobraźni pojawia się Gusteau – najsłynniejszy kucharz na świecie i idol szczurka, który pokazuje mu drogę do swojej restauracji.

W międzyczasie do pracy na stanowisku pomywacza w tej restauracji zostaje zatrudniony Linguini. Nowy pracownik przez nieuwagę rozlewa gotującą się zupę i, starając się ją naprawić, dodaje przypadkowe składniki. Remy, widząc to, wchodzi do kuchni i poprawia zupę po swojemu. Gdy potrawa zostaje podana, goście są zachwyceni, a Linguini zostaje kucharzem. Przygarnia Remy'ego i od tej pory działają razem.

Linguiniemu i Remy'emu życie uprzykrza szef kuchni o imieniu Szponder, który chce przejąć lokal po zmarłym Gusteau, jednak sprawa się komplikuje, gdy odnajduje się testament właściciela. Pewnego dnia szczurek Remy gotuje wyjątkowe danie, aby „uszczęśliwić” krytyka kulinarnego. Tym daniem jest tytułowe Ratatuj, które przypomina krytykowi smak z dzieciństwa. Dzięki temu szczurek Remy staje się prawdziwym kucharzem i szefem kuchni Paryża.